زن پرسيد: يا رسول اللَّه چه كسى حقش بگردن مرد بيش از همه مى ‏باشد؟ فرمود: پدر و مادر، پرسيد چه كسى حقش بر زن بيش از همگان است؟ فرمود: شوهر، پرسيد: منهم به اندازه شوهر بگردن او حق دارم؟ فرمود: نه؛ و صد يك آن را نيز ندارد، پرسيد: قسم به خداوندى كه ترا برگزيد، اختيارم بدست هيچ شوهرى نخواهم داد.

و پيغمبر (ص): هر زنى كه شوهرش را به زبان اذيت كند، خداوند هيچ رفت و آمد (در باره خيرات) و حسنه‏ اى را از او نمى‏ پذيرد تا او را خشنود و راضى گرداند، و اگر چه روزها روزه بدارد و شبها نماز گزارد، و بردگان آزاد كند و آنها بر پشت اسبان در راه خدا (به جهاد) بفرستد و اول كسى خواهد بود كه به آتش در آيد، و همچنين است مرد اگر بر زن ستمگرى كند.

پيغمبر (ص) فرمود: هر زنى كه با شوهرش مدارا نكند و او را بر آنچه قدرت ندارد وادارد؛ خداوند از او هيچ حسنه‏ اى نپذيرد، و خدا را خشمگين ملاقات كند.

پيغمبر خدا زنى را به نكاح مردى در آورد، زن از شوهر ناملايماتى ديد و به پيغمبر (ص) شكايت برد. پيغمبر فرمود گويا مى ‏خواهى طلاق بگيرى كه در نزدخداوند از مردار الاغ بدتر و پست ‏تر باشى.

از امام صادق (ع) است که می فرماید: زن نميتواند كارى مثل بنده آزاد كردن، و بخشش، و نذر در مال خود انجام دهد مگر با اجازه شوهر، مگر در حج واجب و زكاة، و نيكى به والدين و صله رحم.

از نبى اكرم (ص): حق مرد بر زن اينست كه چراغ برايش برافروزد، و طعام خوب تهيه بيند، و تا در حياط به استقبالش شتابد و به او خوش آمد گويد، و طشت و حوله آرد و دست او را بشويد و جز بواسطه علتى خود را از او منع ننمايد.

از امام صادق (ع): جمعى خدمت نبى اكرم (ص) آمدند و گفتند: ما مردمى را مى ‏بينيم كه به يك ديگر سجده مى ‏كنند، حضرت فرمود: اگر كسى را دستور ميدادم كه به كسى سجده كند، بزن مى ‏گفتم كه شوهر را سجده نمايد.

منبع:مكارم الأخلاق / ترجمه ميرباقرى، ج‏۱، ص: ۴۰۸تا۴۰۹